جان تازه کرد , دوباره غزل , در هوای تو

با انکه نیست , لایق وصف و ثنای تو

جانِ من و , تمام عزیزانِ در دلم

ای مایهِ ی وجود دو عالم , فدای تو

مولود کعبه ایی و تو خود , کعبه ی دلی

اصلا بنای کعبه بپاشد , برای تو

خورشید هم اگر به جهان جلوه میکند

جا مانده روی صورت او , ردِ پای تو

من مانده ام , اگر تو نبودی , وجود حق

غیر از خودت کهِ را  بگذارد به جای تو

در مدح تو , زبان ملایک قصور داشت

وصف تو نیست , در ید کَس جز خدای تو

آقا , فقط ز روی کرَم , کن عنایتی

روشن شود , دو دیده به صحن و سَرای تو