(1)

یارب! مددی که غرق   خون  است  دلم

وز  بستر  عافیت      برون  است  دلم

از  عشق کسی که خود نمی دانم کیست

سرگشته ی  وادی  جنون   است    دلم

(2)

یارب!دل پاک  و جان   آگاهم      ده

چشمی همه  اشک وسینه پرآهم   ده

از  فرط گناه  اگر  ندارم به تو   راه

راهی  به   مقربان    درگاهم    ده

(3)

یارب! مددی که من به  خود بد کردم

هر ره به سوی تو بازشد   سد کردم

کردی به  بهشت  دعوتم    رد کردم

با  هرکه نه  خوب رفت و آمد کردم

(4)

یارب! به جهان  ذلیل و خوارم مپسند

افتاده  ز پا  و      شرمسارم   مپسند

تنها  و  غریب  و  بی  پناهم   مگذار

بازیچه ی   دست   روزگارم مپسند.