"سرانجام" شعری از ( اد میک )

برگردان به فارسی

بی بی ســـمانه رضــایی

محسن کریمی راهجردی

آن قدرپیر بود ،

 انگار که استخوانها ش

در پوست غوطه وردند

 دست بردم تا نبضش را بگیرم

مثل این بود که  دارم غرق می شوم...

 ضعیف می زد

مثل گامهای کودکی

که  با دمپایی

روی زمین تاتی می کند

با اینهمه  لبخند می زد

می توانستم  بشنوم صدای رودی را

که درنفس هایش جاری بود  

آبی زلال، سرد و عمیق

مرد

آماده بود ...که پا بگذارد

بر آب 

AT THE END



He was so old his bones seemed to swim in his skin.

And when I took his hand to feel his pulse

I felt myself drawn in. It was as faint

as the steps of a child

padding across the floor in slippers,

and yet he was smiling.

I could almost hear a river

running beneath his breath.

The water clear and cold and deep.

He was ready and willing to wade on in

Ed Meek.