در این زمانه که عصر هبوط انسان است

دوباره خاطر آیینه ها پریشان است

نمی وزد به زمین بوی آدمیزادی

به روی ذهن زمین ، ردّ پای شیطان است

زمین ز بوی خوش صاحب زمان خالی است

به شرق و غرب جهان ، دیو و دد سلیمان است

نمی رسد به خدا، دست خسته ی انسان

چرا که جام وجودش ، تهی ز ایمان است

شکسته قامت سبز غرور انسانی

بشر، قسم به حقیقت ، شکسته ی نان است

دوباره قصه ی هابیل و فتنه ی قابیل

و یک فرشته که در آسمان هراسان است

دوباره وسوسه ی سیب و عشوه ی حوّا

ببین ، چگونه قدم های نفس لرزان است !

از آن گناه نخستین بیا که برگردیم

که دوست بنده نواز و کریم و رحمان است

شب است و حافظ شیراز و ذکر خیر عشق

و قلب عاشق من ، باز هم غزلخوان است

کجاست مثنوی و شبچراغ و مولانا ؟   

دلم گرفته و در جستجوی انسان است