بوی شب پیچید و ما ماندیم و تابوتی تهی.......

ضجه می زد ماه، نالیدیم و تابوتی تهی

گفت بعد از من شما مانید و باری سهمگین......

ما نفهمیدیم ومی بردیم و تابوتی تهی

آسمان در پیش پایش پیش پا افتاده بود.........

کوهها همواره در تعظیم و تابوتی تهی

سرو قامت ماه رو، همرنگ گلهای بهار........

رفت در پاییزی از تقویم وتابوتی تهی

سهم او یک آسمان بوی اقاقی در بهشت.......

سهممان وضعی که ما هستیم و تابوتی تهی

خاک ها را خوب گشتیم و تو گویا رفته ای......

                 با پلاکی دفترت بستیم و تابوتی تهی

افشین تل لو __ بهارنود ویک