برو جای تو نیست  بر این خانهء پر مهر و صفـــــــا

                                                   سر بسجده خوش است اینجا، که دارد نشان وفا

با دغل بازان رسم الفت نباشد راه و رسم  مــــــــــــــا

                                                      ما گیریم به آغوش آن صنم که باشد با وفــــــــا

گر خواهی آموزی رسم عاشقی ، بین دفتر عشا ق

                                                      که هر خامه پخته گشته  آنجا به سوز اشتیا ق

با هر که پیش آید ، خوش آید ، کفر است سخنی عشق

                                                   که مذهب زنده دلان این منزل ، مبراست ز فسق

گر خواهی مراد خویش در این منزل بوصل حانانت

                                                   گر سر رودت از دست مده از دست عهد وپیمانت

بر شاخهء هر گل بُستان چو بلبل منشین بر نــــــو ا

                                                    که یار هر جایی گم کند ره منزل و مقصود و ماوا

مفکر گوید برهروان منزل راستین عشق و صفــــا

                                                     هزاران جان دادن به باین ره، ز رو کردن بر قفا