برگوشه گوشه خاک خرمشهر

دست می نهم

ودراطلسی هفت رنگ زمینش

خون را

به شریان های اروند

می سپارم

کنارماه برهنه ی آب

برای خرمشهر

دردست هایم

موجی است ازرستن

که هنوزدررگهایم

جاری است

چون دریچه ای گشوده

چون روزنه ای

به سوی باغ های سبز.

2

بادلی خرسند

به همه چیزعشق می ورزم

به همه قایق هاوپاروزن ها

که دررویاهای من غوطه می خورند

امادریغ

ازبندری پرهیاهو

پرازبوی درهم نخل وماهی وصدف

که درمیان شن های تیره وافق کویر

کنارآرزوهای من

فروریخت

3

قایقی،خانه ای،درختان

آواروخرابی

ازاین فاصله

دیده می شود

شهرنابودشده و

حیوانات خانگی

درمخفی گاه مانده اند

جوان خاک آلود

دست تکان می دهد

وقتی ازرود بگذرد

شهرآزادخواهد شد