بگو به دریا که پرزدن را  کبوترانه به یاد داری

اسیر زنجیر موج هایی  که دل به صحرا نمی سپاری

گره گره موج را رها کن  بیا به سرمنزل رهایی

سری بزن تا سرای چشمه  به جویباران روشنایی

سفر کن از کوی بی قراری  بیا به آرامش صحاری

کنار خار و غبار منشین  تویی که دریای بی کناری

تو مثل رود شتابناکی  گذر کن از کوچه های خاکی

 بیا در آغوش این درختان  پرنده شو ای سرود پاکی

شبان تاری از این صحاری  عبور کن ای بهار جاری

تویی که خورشید بی غروبی  ظهور کن ای بهار جاری