پیشانی بدشگون نصیبم شده است

یک دل، دل غرق خون نصیبم شده است

درشهر تو، مجنون خیابان گردم

از عشق فقط جنون نصیبم شده است  !

***

در سینه ی من، گدازه افروخته اند

با شعله ی داغ، عشقت آموخته اند

ذکــر تو شده ورد زبـــانم، انگـــار

بر روی لبم، نام تو را دوخته اند !

***

از عشق، دلم ابا ندارد، هرگز

این درد ولی دوا ندارد، هرگز

دنیای منی و خوب می دانم که

دنیا به کسی، وفا ندارد، هرگز !

***

از عشــق، از آسمان، نمادی بودی

یادآور شعر و شور و شادی بودی

در کــــوچکی زمیـــن نمی گنجیدی

تو از سر این زمان، زیادی بودی !