از دست او رنجیدم و از جان گریزانش شدم

با من چو سختی کرد او ،رفتم و آسانش شدم

رفتم که طعم خنده را  از گریه هایم جان دهم

رفتم نخنديد او دگر ،چون چشم گریانش شدم

با مهر سنجيدم دلش با گريه رنجاندم ز خود

رفتم و با این کار خود ،دردی به وجدانش شدم

گم در دلش بودم  ولي ،او در كلام من عيان

رفتم که تا جوید مرا ،پیدا و پنهانش شدم

رفتم كه تنهايش كنم   درگير غمهايش كنم

تنها چو شد،باز آمدم،اشكي به مژگانش شدم

چون كودكي بي دست و پا،رفتم كه تا جويد مرا

زنجیر مهر افکندم وطوق گريبانش شدم