مسافر خیالی
چه بلند و فِـر، است این ریشم
مثلا من ، مسافر کـــــــــــیشم
بتراشم تمام صـــــــــورت را
وا کنم تا به گـــــــوشها ، نیشم
ریشـــــــها را به باد ، بسپارم
تا بریزد نماد درویشـــــــــــــم
لهجه را مثل بچــــه شهری ها
بکـُـــــــنم ، هم به این بیندیشم
هرکه پرسید : از نژاد و نسب
گویمش تاجری ز تجـــــریشم
می رسد با دو تا هـــــــواپیما
فــــرشهایم ، ز پشم و ابریشم
گاه گاهی کمی قـــــــــدم بزنم
شاید آمد ســـــــــتاره ای پیشم
بهر قدری تمــــــــدد اعصاب
ســــــفری هم به باغ اطریشم
کم بنوشـــــــم ز چایی وشربت
تا نگیرد به ناگـــــــــهان جیشم
هفت میخش کنم در این طوفان
تا نپیچـــــــــــد ز قبله گه دیشم !!!
ناگــــــــهان در میان این افکار
لگــــدی خورد بر دل ریشم ...
دیده را باز کــــــــــردم آهسته
لگــــــــــــــــد دومی زد آتیشم
چون فـَــنـَر بر جهیدم و دِ فرار
زان لگد ، یک شدست جُف شیشم
مصطفی معارف 20/2/91 کرج