برای قاری کلام وحی دوست عزیزم  آقای حمیدی فر که خیلی بزرگوار و دوست داشتنی است

سرود عشق بخوان دلرباست آوایت

                                  بخوان که بوی کسی

بخوان که میروم از خویش چون تو میخوانی

                                  فـــدای نغمه ی شیرین مســـتی افــــزایت

به جرعه ای غم بود و نبودم از دل رفت

                                  کـدام میکــــــده گــل می کند به میــنایت ؟

بخوان دوبـــــاره بخوان تنگدلـــتراز پیشم

                                  فـــدای لعل شـــــــــکربــار محفــــل آرایــت

برآر گوهر از این بیکـــــــــــرانه اقیانوس

                                  که چشم شــوق شود غرق در تمـاشایت

نوا، ز پرده ی عشاق تازه کن، بنواز

                                  شکســـــته خــاطر یـــاران ناشکیبـــــایت 

ببار با نفسی ب

                                  که می تپد دلــم از شـــوق در تمنــــایت 

 برای قاری کلام وحی دوست عزیزم  آقای حمیدی فر که خیلی بزرگوار و دوست داشتنی است

سرود عشق بخوان دلرباست آوایت

                                  بخوان که بوی کسی هست در نفس هایت

بخوان که میروم از خویش چون تو میخوانی

                                  فـــدای نغمه ی شیرین مســـتی افــــزایت

به جرعه ای غم بود و نبودم از دل رفت

                                  کـدام میکــــــده گــل می کند به میــنایت ؟

بخوان دوبـــــاره بخوان تنگدلـــتراز پیشم

                                  فـــدای لعل شـــــــــکربــار محفــــل آرایــت

برآر گوهر از این بیکـــــــــــرانه اقیانوس

                                  که چشم شــوق شود غرق در تمـاشایت

نوا، ز پرده ی عشاق تازه کن، بنواز

                                  شکســـــته خــاطر یـــاران ناشکیبـــــایت

ببار با نفسی بر "کویر" خاطر من

                                  که می تپد دلــم از شـــوق در تمنــــایت