«يُرِيدُونَ أَن يُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ يَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ.» توبه/32

«می‌خواهند نور خدا را با سخنان خويش خاموش كنند، ولى خداوند نمی‌گذارد، تا نور خود را كامل كند، هر چند كافران را خوش نيايد.»

این عوعو سگان که شنیدم غریب بود

از بهر استخوان که نه ... آن بانگ آشناست

این‌بار از کمین‌گهِ ایمان شنیده شد

*****

مظلوم سامرا!

بر ما مگیر اگر

سرخوردگانِ رانده از این سرزمین پاک

عوعوکنانِ گمشده در غربت مغاک

شب‌باورند و ظلمت خود را سروده‌اند

***

خواهد ظهور کرد،

سحرگاه، آفتاب

شب گرچه خوش ندارد و انکار آورد

«ان یطفؤوا» اراده‌ی آنها،

ولی خدا

خواهد «یُتِمّ نور» و پدیدار آورد.