هرچند بدون آن گلو میگیرد

از روی بشر حیات رو میگیرد

سهراب بیا که آب را گل بکنیم

وقتی که ریاکار وضو میگیرد

 .

.

گفتند اذان و باز تنها ماندیم

دور از همه، دل برای خود سوزاندیم

از مشکل همسایه ی خود بی خبریم

از بس که نماز را فرادا خواندیم

 .

.

بر مهر سرم را که چنین میکوبم

کی از سر ایمان و یقین میکوبم

دستم به فلک نمیرسد، باور کن

از غصّه سرم را به زمین میکوبم