دایره خیال من ، به کربلا روان شود

مردم چشمان ترم ، به هر طرف دوان شود

چونکه به خیمه ها رسد، در طرف آب فرات

سوز و گداز تشنگی ، بر جگران عیان شود

تا به هوای کودکان، رود عطش عطش کنان

میر علمدار حسین(ع)، از نظران نهان شود

در پی قنداق علی، مویه کنان به هر دری

تیر سه شعبه از کمان،بر طرفش پران شود

قامت رعنای حسین(ع)، به آب دیده تر شده

کیست مرا کمک کند، از دو لبش فغان شود

از سر گرما و عطش ، تیره شده خیال من

بر دولب خشک حسین(ع) ، اشک ملک چکان شود

تا حرم آل عبا ، فارغ از آتشان شود

چشمه ای از اشک دوان، به خیمه ها روان شود