ای معلم ای همیشه ماندنی
در بهار ِ آشنای سینه ها
ای نگاه ِ مهربانت پَرتو ِ
انعکاس ِ روشن ِ آئینه ها
ای صمیمی در کلاس ِ همدلی
ای فروغ ِ فصل های مدرسه
در تو میروید بهاران بی خزان
ای بهار ِ آشنای مدرسه
در کویر ِ خشک ِ تردید و عطش
رنگ ِ باران می زند چشمان تو
بذر می پاشد به روی سینه ام
روشنای ِ شرجی ِ ایمان ِ تو
هر جوانه در هوای آفتاب
می شکافد تار و پود ِ خاک را
ای که می آموزی از خاک ِ درون
در اطاعت آورم افلاک را
ای اذان گوی ِ شقایق های سرخ
صوت ِ تو پیچیده در صحرای سرخ
در نمازت باز هم فریاد کن
ای نمازت زمزم ِ دریای سرخ
تا قلم از جوهر ِ دریای تو
در قیامش شوق ِ جوشیدن کند
باز هم در سایه سار ِ زندگی
روشنای صبح ...روئیدن کند
اکرم بهرامچی