خوش آمدید باین کلبه ای حقیــــــــر مــــا

روشن  گرفت تاروپو د ســـــرای فقیرما

مهمان حبیب خدا و هم نور چشم ما ست

مهمان نوازی افغــــــــان  بآ ن بنا  ســت

خــــوش باد صحبت بانوی ایـــران عزیز

شاهد دوستی  ایـــــــران و افغــــان عزیز

پیوند است یکدیگر را  علـــــم و معرفت

این واضح سخن  ز تــــاریخ منشا گرفت

ما را است بدل ، نغمه هـــــــــا ی دلنشین

ز سعد ی و حـافظ ، استادان سخن آفرین

آریای خوب و مهد علم و کمـــال وخر د

از روشن دلی بود  وصفش نـــزد هرفرد

قصــــــه بس دراز است  ایران و آریا را

کوته کن سخن ،  دوستـــــی دو آشنا  را

پس میکنم  سخن  آخریـــن باین نیـــــاز

که آرد بملت افغــــــان صلح رفته با ز

گـــردیم رها از محنت ملک و دیارغیر

تقدیر خود ، خود رقم کنیم زشر وخیر

مفکر کرامی باشد این لحظه ای شیرین

ثبت شد بخاطرم ، چون نقش حجریقین