منکه تسلیم قضا بودم زسویت هر زمان

سوختم در وادی عشق تو کویت هر زمان

تا بود رازو نیازم با تو دادار جهان

سائل شبگردم و در جستجویت هر زمان

پریشان

پریشانم خدارا بین تو دردم

دل شوریده و رخسار زردم

دل سنگ ناله آمد از نوایم

به سینه این منو این آه سردم

آتش

خداوندا که زد آتش به جانم

رسانده او به مغز اسخوانم

نمیدانم چه باید کرد با دل

دل شوریده و بی خانمانم