از فراقت در سیاهی کور شد چشمان من
بی زبانم من! زبانِ مادری را پس دهید
گریه کردم تا سحر در شعرهای رودکی
سرزمینم را سمرقند و بخارا پس دهید
بوی جوی مولیانِ من رگِ خونِ منست
خالِ زیبا را به خال روی زیبا پس دهید
تنُگ ها را اعتباری نیست دیگر خوبِ من
ماهیانِ تشنه را لطفا به دریا پس دهید
زندگی از آب خالی شد خیابان از درخت
عاصی ام این باد عاصی را به صحرا پس دهید
هیچ مجنونی نمی بینم دراین شهر شما !
ای رفیقان عشق مجنون را به لیلا پس دهید
***
Аз фироқат дар сиёҳӣ кӯр шуд чашмони ман
Безабонам ман! забони модариро пас диҳед
Гиря кардам то саҳар дар шеърҳои Рудакӣ
Сарзаминамро Самарқанду Бухоро пас диҳед
Бӯи ҷӯи мӯлиёни ман раги хуни манаст
Холи зеборо ба холи рӯи зебо пас диҳед
Тунгҳоро эътиборе нест дигар хуби ман
Моҳиёни ташнаро лутфан ба дарё пас диҳед
Зиндаги аз об холи шуд хиёбон аз дарахт
Осиям ин боди осиро ба саҳро пас диҳед
Ҳеч маҷнуне намебинам дар ин шаҳри шумо!
Эй рафиқон ишқи маҷнунро ба Лайло пас диҳед