ستاره بود و هوس بود وغربت یک مرد

که باد عطر تو را بی نشانه می آورد

کلاغ های رها در خیال ِ گندمزار ...

تجسمیست از انواع حس ِ نفرت و درد

حدود ساعت پنج غروب می رفتی

گلو ثانیه را می فشرد هق هقِ سرد ...!

و آسمان که غمت را نمی برد از یاد

دل شکسته ی خود را به روی تو واکرد

والتماس دعای زمانه – بی تردید –

-          مسیر عقربه برعکس می شود – برگرد

تو رفته ای و پس از تو زمانه پر شده از

هزار و یک هوس عاشقانه ی شبگرد

تو رفته ای که نیایی مگر هزاران سال ....!؟

که پر شده است زمین و زمانه از گل زرد

به باد می رود آخر تمام دنیای ِ ...

مترسکی که به هیزم شکن پناه آورد

http://sabzevar-sher.persianblog.ir/