با تلاطـــــم هاي دريا مــــوج اگـــــر از پا نشست
آه مــن در سيـــــنه با اندوه هـــــا تنــــها نشست
زد تلنـــگر بر دلـــــم از سينـــه چون برخاست آه
شعله ور تراز من آيا ديــــده بودي تا نشــــست ؟
تار و پــودم دود شـــــد خاكســـــتري از من نماند
بس كـه از انـــــدوه بر دل آه جانــــــفرسا نشست
بر نتابيـــدم مـــــگر دستـــــي نوازش از نســـــيم
چون حبابي عمـــر من برمـــــوج دريــاها نشست
با وضوهرصبح و شب از بس كه خواندم ان يكاد
در گلستـانم گـــــلت از خـــــار بــــي پروا نشست
كوه مومي شد به دستش - كوهكن فرهاد - چونك
ناز لــــــيلي بر دلــــــش در عالــــــم رؤيا نشست
زندگـــاني بي تو طــــــعمي هيچ در كامــم نداشت
مـــــرده از انـــفاس عيــــــسائيت با احيـا نشست
من زدرويشـــــي نمي نالم كه درويشـي است گنج
با قنــــاعت فقــــــر در آغــــــوش استغـنا نشست
گر چــــه او هـــــم بود زن امّا حســـادت گل نكرد
بزم ابراهــــيم و هاجــــــر بر دل ســــــارا نشست