يارب به حقٌ زهراء (ع) ...

من در فراق ياران ، در بحر روزگاران

شعري نگفته دارم ، دردي نهفته دارم

اسمم عليرضا هست ( رسمي در آن روا هست :

جدٌي بزرگ و عالم ! از وي شنفته دارم )

فاميلم آيت الله ، با ياء نسبت آن

پيگير آن نگشتم ، راه نرْ فته دارم

من يزديم زريشه ،1،3،2،4 هجي شه

اصل نژاد خود را من در هرفته دارم

سنٌي قريب هفتاد ، از عمر من بيفتاد

با اين وجود من هم ، درٌ نسفته دارم

مرديم ، اخگري بود ؛ مهتر ؟ نه ! كهتري بود

در نزد اهل منزل ، آش نپخته دارم

شغلم پژوهشي هست ، امٌيد رويشي هست

امٌا به بند ديوان ، دردي نگفته دارم

من عاشق حبيبم ، محتاج آن طبيبم

به امٌيد منجي عصر ، يك خلقٍ خْفته دارم

يا ربٌ به حقٌ زهراء ، بيدارساز ما را

يك سوي رند كامل ! ، يك سو چلفته دارم

• 
  هرفته نام محل باستاني يزد و بنابر اين ريشه ي شهر يزد است


• 
  چلفته تلفٌظ قديمي چلفتي است كه هنوزهم در برخي از نقاط ايران متداول است


• 
  شعري است كه در اواسط فروردين 1391 به صورتي تا حدودي تفنني – بالبداهه خطاب به اعضاي خانواده ام سروده ام ؛ و لذا شعري است خانوادگي ؛ منتهي ياد آور سنٌتي است نسبي كه در شعر پارسي وجود داشته است ؛ و شعرائي متعدد به معرفي نام و لقب و زادگاه .... خود ، و گاه فلسفه ي اين نام و لقب و ساير مشخصات خود ، مي پرداخته اند .

اين مشخٌصه ي شعر پارسي در قرن حاضر ( 14. ه . ش ) تا حدود بسيار زيادي تضعيف شده است ؛ و آن نيز شايد به دليل غرب زدگي و خود باختگي در مقابل فرهنگ بيگانه باشد كه بر خلاف تصوٌر برخي ، به « شعر آزاد » مرتبط نمي شود ؛ و مي بينيم كه در حوزه شعر آزاد هم شعراي بزرگي چون سهراب سپهري كم و بيش از مشخصٌات هويتي خود سروده اند   

در باره ملك الشعراء بهار نگاه كنيد به :  http://alirezaayatollahi.persianblog.ir/