شب دلتنگی سکوتم را - با نوای ترانه ای بشکن

بغض بارانی گلویم را - بی دلیل و بهانه ای بشکن…

بوی جان بخش خاک می آید - دردل کوچه های بارانی

خانه را باز آب و جارو کن - کن مهیا برای مهمانی .

فصل برگشتن پرستوهاست - چهره ی آسمان تماشایی ست

خط بزن نخوت زمستان را - نغمه سرکن ، که وقت شیدایی ست .

برتن شانه های خشکیده - نرم نرمک جوانه می روید

بر لب کوچه باغ ها از شوق - شور و حال ترانه می روید

روز میلاد و جشن روییدن - باغ ها از شکوفه لبریزند

با سخاوت ، سبد سبد گل را - زیر پای بهار می ریزند

گرم گرمست خنده ی خورشید - هم صدا با نسیم ، نجوا کن

بابهاری که می رسد از راه - زندگی را دوباره معنا کن

فرصتی نیست تا که برگردیم - همره روزگار باید شد

در غزلخوانی شب باران - همسفر بابهار باید شد

منتظر نقد همه شما عزیزان هستم .