شعر از سمت خداوند به ما نازل شد

از ته كوچه‏ ي لبخند به ما نازل شد

از همان روز ازل لحظه ‏ي زاييدن‏مان

نافمان را كه بريدند به ما نازل شد

كام دنيا كه به شوري و به ترشي مي رفت

شعر با مزه‏اي از قند به ما نازل شد

زندگي و غمِ نان گرچه كه از كله‏ ي ما –

پوست مي كند وَ مي كند به ما نازل شد

‹‹ آسمان بار امانت نتوانست كشيد ››

با خدا توطئه كردند به ما نازل شد

زير اين بار نفس از تنمان در مي‏رفت

اسم‏مان بود هنرمند به ما نازل شد

‹‹ شاعران وارث دردند ›› يكي گفت و چنين

درد هم صاعقه مانند به ما نازل شد

مادر گيتي از اين دست زيادي زاييد

هرچه را گوشه‏ اي افكند به ما نازل شد

الغرض هرچه خوشي بود براي دگران

آن چه از غصه نوشتند به ما نازل شد