مهرت به دل نشست و حواسم زسر، پرید

مهرت به دل نشست و حواسم ز سر، پرید

گوشم بجــــــــز صدای تو حرفی نمی شنید

می لرزد این جهان ، همه در پیش چشم من

چون یاد من به باورم عکس تو می کــــشید

تلخی زهر، چـــــون عسل از کام ما گذشت

وقتی که از تو، هـــــدیه ی جانانه ای رسید

عمری به دیده وعــــــــــده ی دیدار داده ام

بد قولم عاقبت ، کــــــــــه جمال تو را ندید

سرشار از آرزو و سزاوار بخــــــــــــششم

من را ببخش اگــــر به تو ، آزار من رسید

گم کرده ام نگاه تو را ، در وجـــود خویش

می جـــــــویمش ولیک ، به تفسیر ما یرید

خاک مرا ، ز اشک تو گـِل کـــرد و آفرید

آنگـــه خـــــدا ز روح  خدایی ، به ما دمید

مصطفی معارف 22/18/91 کرج