وقتی تو

با نگاه ِ مخملی ات

آواز می دهی

چکاوکی به خویش

و آغاز می کنی صبحی نورسیده را

طلایی ستاره ها

از نردبام ِ اندام ِ راسخت

که زمین را به آسمان کشانده است

یکی یکی 

فرود می آیند

تا بر دوش 

آدم هایی بنشینند

که شب را 

"به انتظار ِ بارش شبنم"

به صبح نشسته اند

بهار 90

داخل گیومه از سلمان هراتی