چهاررباعی نوروزی

1

ای معجزه ی سیاه !  حاجی فیروز

در کشور خنده ، شاه ، حاجی فیروز

از پشت نقاب خنده ات  ، غم پیداست

نوروز رسید و آه ... ! حاجی فیروز

2

پیغمبر بوی سیب ، حاجی فیروز

با معجزه ای عجیب ، حاجی فیروز

می خندد و گریه می کند پنهانی

این دل شده ی غریب ، حاجی فیروز

3

افسوس ! َهزار را نمی فهمی تو

لبخند انار را نمی فهمی تو

در باغ به فکر چیدن گل هستی !

یعنی که بهار را نمی فهمی تو

4

نوروز رسید و ما بهاری نشدیم

همسایه ی نغمه ی قناری نشدیم

یخبسته ی رخوت زمستان ماندیم

با دست بهار ، سبزه کاری نشدیم