نیســــــــــت جز دوری رخسار تـــو والله غمی

رحم کــن بر دل بیــــــــــچاره ی احـــباب کمی

آســــــــــمان چشــــــــم به راه قدم توست بیا

در دل ما فــــقط اندوه و غــــــــــم توسـت بیا

طعم انصــــــــــاف و عدالت نچشـــــــیدیم بیا

بی تو خــــــــــیری زهمه عمـــــــر ندیدیم بیا

وقت آن است بیــــــــائی و ســـر افراز شویم

همه سرمست می ساغــر اعجــــــــــاز شویم

« همه عالم شده از بانگ بــیــا مهدی پر »

تو بیا ساغــــــــــر ما را بکــن از شهدی پر

مــهدی آمد بــــــــه خدا موسم گل فصل بهار

ابر رحمت توئی ای دوست بر ایـــن باغ ببار



{{مصرع داخل گیومه وام از سروده ی خانم زرعی است}}