رها وردي  از حرم امن الهي

...................

مي روم تا سرزميني دورتر

تا سرايم چامه اي پر شور تر

 مي روم از شهر اندوه و فراق

تا ديار با شكوه اشتياق

مي روم تا واگذارم خويش را

وانهم اين نفس كافر كيش را

مي روم تا در خرابات مطاف

با خداي خويش سازم ائتلاف

مي روم تا در گلستان حطيم

وارهم از دام شيطان رجيم

مي روم در حجر، اسماعيل وار

در حريم رحمت پروردگار

دل دمي بحر معاني مي  شود

عاشق  ركن يماني مي شود

غرق در عشق ولي كردگار

دست مي مالم به روي مستجار

استلام سنگ زيباي سياه

بود پيمان نامه ي ترك گناه

آب نوشيدم من از جام جمش

جان من سيراب شد از زمزمش

از  صفا تا مروه  روحم در عبور

هاجرين عزمي همه شور و شعور

گم شدم در خويش تا تنها شدم

بعد او را جستم و پيدا شدم

رفتم از شهر دلم تا شهر راز

تا كنم از هرچه جز حق احتراز

آمدم با بحر رحمت در سبو

تا شود جانم سراسر غرق او