دلِ مرده

آتش شدم و شعله ی عریانِ من این است

من دردم و اعضای پریشانِ من این است

دنیا به کسی جز غمی هجران نمی دهد

من عاشقم و قسمتِ کعنانِ من این است

یک بار بیایید و به دل ها نظر کنید

من آتشم و شعله ی پنهانِ من این است

تا عشق نورزی به غمی عشق چه دانی؟

مجنون صفتم راهی بیانانِ من این است

تا خاک نگردی زدلِ مرده نیایی

ای زنده دلان قسمتِ انسانِ من این است

آدم چه زند جز رهی افسانه به دنیا

عاجز صفتم صورت حیرانِ من این است

آسایش هستی، به کس وفا نمیکند

من باغم و نیلوفرِ دورانِ من این است

الله به دلم جز غمی دوری نداده بود

قسمت نظرم چرخشِ دورانِ من این است

عبدالله بیخود