در  عهد   ما    کسانی      پیوسته     سود دارند

کز  هر  طرف  وزد  باد  نقش و     نمود دارند

راه    ترقی     ما     سد   کرده اند          اما

تا    آسمان     هفتم    میل            صعود دارند

قایم    به  ذات    خویشند   گویی      نعوذبالله

دعوی     حکمرانی  بر  هست    و  بود  دارند

بی اعتنا   به    قانون    سازند  حزب و کانون

هر چند    بی وجودند      اما       وجود دارند

گاه  قیام   مردم      کردند     قبله  را     گم

اکنون   به    حوزه ی  قم  قصد   قعود  دارند

از   بهر «کار واجب»  با   جیره  و  مواجب

بر   درگه    اجانب  سر بر    سجود  دارند

اسلام    را   زمانی    با    صاد می نوشتند

در «مغنی»   و  «مطول» اکنون ورود دارند

بر  ما  نمی پسندند    چیزی   ز  مال    دنیا

بر   رغم     ادعاشان   طبعی    حسود دارند

از  ما   دریغ    کردند  یک   جرعه دوغ اما

پنهان    به   ساغر خود «شرب الیهود»دارند

روشن   نشد   تنوری زینان به  نار و نوری

این  کله گنده ها  نیز  چون  کنده   دود دارند

یکراست   می نشینند    بر     گردن  پیاده

گاه  ار  ز  اسب  قدرت  قصد   فرود دارند

«شاطر»از این جماعت  هرگز مکن  حمایت

زیرا  که  حال  و  روزی چون قوم هود دارند.