(1)

غزل  نور    بخوانید   به     نام       گل سرخ

که   رسید  از  طرف  باغ پیام       گل سرخ

ساکنان  حرم  عشق   به    ترحیب        بهار

شبنم   فتح   بنوشید      ز جام       گل سرخ

سحر   از   ناصیه ی روشن  خورشید چکید

قطره های  عرق   نور  به کام     گل سرخ

هله   خیزید  که  از  جلوه ی  محتوم   نسیم

گل  کند  در  همه ی   شهر کلام   گل سرخ

ما  به  خوابیم  و  نداریم خبر کز   دل  شب

مژده  دادند    ز آغاز   قیام        گل سرخ

به نماز   سحر  عشق    همه        بلبلکان

اقتدا   کرده  ز  ایمان  به  امام   گل سرخ

در  سحر  خیز  که همراه  سحرخیزانست

غزل   شبنم  رخشان  و  سلام   گل سرخ.

(2)

مژده  این  بود  ز   خورشید  بهار   گل سرخ

می رسد    قافله ی   مشک  تبار    گل سرخ

خانه ی دل  ز  غبار  شب   حرمان     بزدای

که   فلق  هدیه ی پاکی است  ز  یار گل سرخ

دیشب  از   غنچه  شنیدم که به  هنگام    سحر

سفر   آغاز   کند    یکه سوار       گل سرخ

شهر من  رشک بهار است  ز  انفاس   نسیم

این  دیاری است که   نامند   دیار  گل سرخ

هر  شهیدی گل سرخی است که افتاده به خاک

با  گل  اشک   بشویید      مزار  گل سرخ

غزل  فتح  بیارید   ز   گنجینه ی     طبع

تا   بسازیم    سحرگاه      نثار    گل سرخ.