(( آهنگ مهربانی ))

بـهـمـن رسـیــد و بـار دیـگــرعـیـد آمـد          تـبـعـیـدی ِ پـیـروز  از  تـبـعــیــد  آمــد

بهمن نخوان این ماه را اردیبهشت است       ايران زمين ازعطرگلهایش بهشت است

 وقتی که آمـد خواب تـاریـکی بـرآشفت         باغ غزل شدغنچه ی شعری که اوگفت

آن روز جانـهـا در خـیـابـان هـا دویدند        اهل ستم  ، دوران مـرگ خـویش دیدند

 گسترده شـد پیـوستـه خوان مهـربـانـی         گـشـتند مـردم ، مـیـهـمـان مـهـربـانـی

 بـا تـابش ِ انـدیـشـه ی آن مـرد هشیـار        از خـواب غـفـلـت مـلـتی گـردیـد بیـدار

آن رهـبـر ِ فـرزانه، آن یار ِ خردمـنـد          کـوشیـد تا از پای مـردم بـگـسلـد بـنـد

 بـا بی خـدایـیـهـا ستیزش بی امـان بود        تـنـهـا نـگـهـدارش خـدا ی مهـربان بود

اسـلام را از سـاده انـدیشـی رهـا کـرد         دروازه هـای تـازه ای از فـهـم وا کـرد

آن باغـبـان ، امـروز،درخاک آرمـیـده          امـا گل فـکـرش  دریـن گـلشن  دمـیـده

بینش فراگیراست ودانش درشتاب است       ایـران مـا  امـروز ، مـهـد آفـتـاب است

می کو شد و می جـوشد و می آفـریند         چشـم جـهـان بـیـن بایـد این ها را ببیند

ایـنـک پـیـام ِروشـن تـوحـیـد ، مـایـیـم         آیـیـنـه دار ِ طـلـعـت خـورشیـد مـایـیـم

 بـایـد پـیـام ِدوستـی را جـاودان کـرد          درخانه ی دل هـای روشن آشیان کرد

بـایـد دل ازنـامـهـربـانـی ها جـدا داشت        جان را حـریـم حرمت نـور خدا داشت

باید به هم پیوست ، با هم مهـربـان شـد        در پیکر این سرزمین همواره جان شد

تـا چشم ایـرانی به روی خاک بازاست        ایران همیشه سر بلند و سر فراز است

محمد روحانی (نجوا کاشانی )