مادر برايتان غزل جايي ندارد......حتي زبان در خوبي ات راهي ندارد

اما برايت مي سرايم اين غزل را......زيرا که اين دل جز تو ماوايي ندارد

هم پايِ هر روزِ غزل جنت گوارات.......حقا که جنت چون تو همتایی ندارد

دستان پرمهرت اگر همراه من باشد........پاهايم از اين راه پروايي ندارد

بنشين کمي تا پاي مهرم پا بگيرد........پاهاي عرياني که نه...نايي ندارد

وقتي تمام باغ ها از نام تو پر شد.......طوفان دگر بر باغ معنایی ندارد

حي الي المادر که از گلدسته پيچيد.........يعني اذان در آن زمان جايي ندارد

تحليل واج هاي تو عمري دراز و........تقليل اين عمري که ابقايي ندارد

بهمن-90