شیخ و راهزن

موی شــــــــــــــرابی تو دیده ی آبی تو

راه زند شیخ را لفظ کــــــــــــــــتابی تو

دیده ی سرمست ما ، حد بزند مست را

مست شد از دیدن موی شــــــــرابی تو

راه زن دین من ســــــــــــارق آئین من

دور ز صنعان شده شیـــــــخ حسابی تو

شهد لبت شرم قند ، رحم کن و کم بخند

کین جگـــرم سوخت از مسلک بابی تو

ناخن رنگین بچین ، چــهره ی پر چین ببین

شــــــب شد و من شاهد روی شـهابی تو

ای بت پر جنب و جوش بیشتر از حد منوش

باده تو را می برد رو به خـــــــرابی تو

لعل اگر واکنی ، غــــــــنچه شکوفا کنی

گردن چون موی من ، دســت طنابی تو

تیز نگاهم مکـــــــــــن غرق گناهم مکن

کی شوم ایمن از این چشم ِعقــــــابی تو

طعم چو زهرِزبان ، هست تو را همچنان

من سپر افکـــــــــــندم از نقد جوابی تو

مصطفی معارف 11/11/90 کرج