معصومیت از دست رفته

روزهای شادِ ما در زندگی معـدود بود

قدر یکـــدیگر ندانستیم ، رفتن زود بود

منتظر ماندیم تا خورشید نور افشان کند

صبح روشن رفت و شبهایش چــه قیر اندود بود!

دست بردم تا بگـــیرم دست یارم را به مهر

دست یارم را فشردم ، دست ، خــون آلود بود

ما جوان بودیم و شیدایی رفیقِ راهِ مان

گوش ما ازپند ناصح ، بی گمان مسدود بود

آنـقـَدَر رنجیدم از رفتار و از گــفتار تو

دلخوری بسیار بود و دلخـوشی محدود بود

موج می زد خستگـی در قامت و سیمای من

حالت افسردگــــی در صورتم ، مشهود بود

عاقلی می گفت : برداریم از این رفتار دست

از ضرر سرشاربود و، خـالی از هر سود بود

طبع شـعرم را چو بـُردی ، گنگ و بی معنا شدم

جوی طبع شعر من ، پیش از تو همچون رود بود

خانه ای از عشق با خشت تحمُل ساختیم

خانه زیبای ما چــــون جَنَت نمرود بود

گفته بودی آتش عشقت بســوزانـَـد مـرا

شعله ی آتش ندیدم ، هرچـه دیدم دود بود

نکته ی طنزیست از مضمون جدایش کرده ام

عقده ای در حلق ، چون زندانی مسعود بود

بود در لفظ لـُری بید است ای بیدار دل

هر کجا بیدی تو دیدی بید،آنجا بود بود

مصطفی معارف21/10/1390 کرج