بر سینه ها جای خنجر گلهای پرپر ببارد

نازل شود ابر عشق و بعدش مکرر ببارد

قانون تکراری این دنیا به هم ریزد و بعد

بر دستهای کویری سرو و صنوبر ببارد

هر سایه در خود بیابد فانوس آیینه ها را

بر صورت سنگ و سرد دیوار ها در ببارد

ای کاش یک شب بمیرد هر چه دروغ و فریب است

در عصر ناباوری ها، رویای باور ببارد

باران برای زمین شد، یک شعر تکراری محض

ای کاش از آسمانها، فردا کبوتر ببارد