کعبه ی دلها(عرض ادبی به ساحت مقدس امام علی بن موسی الرضا علیه آلاف تحیة والثناء)
ای جهانی بر تو از جان واله و شیدا رضا
وی ضریح بارگاهت کعبه ی دلها رضا
نیست جنت چون گلستان شهادتگاه تو
با صفا و مشک بیز و پاک و روح افزا رضا
از شمیم گلشن کوی تو جانها زنده اند
ای گل خوش رنگ و بوی گلشن طاها رضا
در تو می بینند مشتاقان ختم المرسلین
نور علم و حکمت او سربه سرپیدا رضا
بازتاب قرب معراج تو در مکتوب عشق
آیت پاک «فسبحان الذی اسری» رضا
ای به صورت چون محمدوی به سیرت چون علی
هفتمین گوهر ز درج حضرت زهرا رضا
آن سلیمانی که اسم اعظمت نقش نگین
هست و آگاهی به رمز«علم الاسما» رضا
رهرو کوی ولایت را تویی رهبر علی
گوهر علم و درایت را تویی دریا رضا
تا ابد فتراک فرمان تو باشد از یقین
مستمندان جهان را عروة الوثقی رضا
در دل سرگشته ی ما مهر جان افروزتو
هست مضمر همچو روح خفته دراعضارضا
سینه ای داریم مالامال غم جانی حزین
تا به اقلیم سلامت راهمان بنما رضا
در جوار تربت پاک توام آرامشی است
ورنه سیرم زین جهان وین عمرجانفرسارضا
می کند کسب فروغ از خاک درگاهت مدام
این دل غمدیده با این چشم خونپالا رضا
از تو می خواهم شفاعت وزتومی خواهم شفا
هم در این دنیای فانی هم که درعقبا رضا
هرنفس باشد مرا از دولت بخت بلند
بر تو دل شیدا زبان گویا بصر بینارضا
چون توداری گوشه ی چشمی به این ملک ازکرم
امت اسلام خواهد بود پا برجا رضا
شیعیانت را شفاعت کن به نزد کردگار
در صف محشربه حق مادرت زهرارضا
«خوش عمل»راازسرلطف ومحبت دست گیر
تا نیفتد در بیابان بلا از پا رضا.