منکه از جوب فلک زارو زمینگیر شدم

شد عصای منو اینگونه ببین پیر شدم

قد کمانی شده و موی سپیدم بنگر

کنج ویرانه که از زندگیم سیر شدم



گردون

به نام من تو گرداندی چرا گردونه را گردون ؟

تو داشتی کینه دیرینه آخر با من مجنون

نبود تقدیر من اینگونه تو وارونه اش کردی

که اشک دیده گردیده ، ز غم افزونتر از جیحون





اشک





چو قطره قطره اشک شمع می ریخت

دل دیوانه ام بر دار آویخت

که سوخت آخر تمام شد هستی او

چو بوده عاشق پروانه بگریخت