باز هم غزل غزل، سبک ِ    بیقراری اَم

فرصت ِ سلام نیست، وقت ِ رهسپاری اَم

ساک من پر از سکوت ، چشم تو پر از صدا

مقصدی که گم شده ، روز ِ تک سواری اَم

پینه های واژه ها ، بسته یک قطار حرف

دفتری که پر شد از..من نه و تو.... آری ام

فاصله همین که نیست، فاصله قدیمی است

از ازل خدا سرود...بیت ِ انتحاری ام

در توان ِ من نبود ، تا خدا یکی شدن

درد سیب و گندم است .... آدمم .... فراری ام

اکرم بهرامچی