عهد

 من آن عهدي كه با تو بسته بودم ياد مي كردم

 به ياد عهد خود هر دم دلم را شاد می کردم

 سراسر دردو غم بود اي خدا آخر تو مي داني

تمام هستیم ، زآن رو چنین فریاد می کردم

ببين قدم كماني شد دگر مويم سپید اكنون

 تمام لحظه ي تنهائيم را ياد مي كردم

همه روزو همه شب انتظارت بوده ام ديگر

 غم و درداي اين دل  را كه با صياد مي كردم

كه چشمم بر رهت ماند و خبر از قاصدك گيرم                 

 منم شيرين و هر دم يادي از فرهاد مي كردم