بگذار دلم شاعر ابروی تو باشد

همواره غزلخوان شب موی تو باشد

ای برکه ی بکر غزل عشق ، تن تو

رویای بهشتم لب دلجوی تو باشد

آشفتگی ِ محضم و در حسرت اینکه

من باشم و شب باشد و گیسوی تو باشد

محکوم به عشق ِ تو از آغازم و ای کاش

زندان ِ ابد ، حلقه ی بازوی تو باشد ...

                                                       (فروردین 90)