دل سپردن به تو کار عبسه

 مگه  دیوونه دل من بی کسه

دیگه سوداگر مجنون تو برو

میدونی که زندگی یه نفسه

همه از کینه ی دیرینه توست

این همه رنگ و ریا دیگه بسه

دل محنت کش و آواره ی من

همه روزو همه شب تو قفسه

می باره همچو که اون ابر بهار

اینهمه غم دیگه  برا اون  بسه

بس کن آخه همه سودای دلم

دائم از ظلم تو بانک جرسه

 دل مده  (عرفان) به هر بی سرو پا

 تو که میدونی دیگه هوا پسه