صفایِ رحمت و بخشش ، جهانی را کند شیرین
حدیثِ عشق  را بنما  به رویِ عاشقِ بی دین
 
دعا می بارد از دستانِ زیبائی به آوازی
گناهان محو خواهد شد اگر آید ز او آمین
 
دو چشمِ من بیادِ دوست می خواند به تنهائی
تجسّم می کنم او را به بُویِ خوشتر از نسرین
 
اگر وعده شود نقصان ، کمی صبر و تحمّل کن
که رسمِ خوبرویان است و می باشد غمی دیرین
 
دل از گفتارِ نیکِ یار ، زیبا می شود دائم
بیا گاهی نگاهی کن به رویِ خاطری زرّین
 
سحر با جعفری خواندی کتاب عشق بازی را
ولی باید بخوانی قصّه ای را با لبِ شیرین !



م جعفری