با دلیجان عشق خود روزی

آمدی و 'گذشت  تنهایی

توی نامه نوشته بودی تو

که برای همیشه می آیی

 *********

گندم روی تو به رنگ جنوب

دست هایت زجنس شالی بود

مهربان تر که گوش می کردم

لهجه ی سبز تو شمالی بود

********* 

با دلیجان عشق خود رفتی

نیمه شب یا سحر نمی دانم

رفتی و بی صدا شکست این دل

بی مرامم اگر پشیمانم

*********** 

رفتی و جای خالیت امروز

در سرا پای کوچه ها مانده است

بی تعارف بگویمت در دل

حسرت بوسه ای به جا مانده است

 ********************