تا مهر از آفتاب گسستند کوفیان

در ظلمتِ همیشه نشستند کوفیان

یارب چگونه شرم نکردند و آب را

بر روی آب و آینه بستند کوفیان

نفرین جاودانه به پاشان نوشته شد

روزی که عهد عشق شکستند کوفیان

تنها نه داغ بر دل مولا علی زدند

بل سینه ی حسین بخستند کوفیان

از چنگ شوم حادثه بعد از هزار سال

بینی هنوز نیز نرستند کوفیان

هرگز نبوده آینگی در مرامشان

یارب چقدر تیره و پستند کوفیان

تنها صدای سکه رسیده ست دادشان

آوخ چقدر سکه پرستند کوفیان

در خوابشان الهه ی خون خنده می زند

از جام خون هرآینه مستند کوفیان

این خشم و کین حرمله را سنگ هم نداشت

یارب چنین حقیر که هستند کوفیان