سلام.
وقت بخیر.
جناب حاج محمدی موارد بسیار بجایی را مطرح فرموده اند.
جا دارد گزینش گرانِ برگزیده ها در انتخاب های شان دقت بیشتری داشته باشند.

با سلام و درود .
شُبُهات به ضمّ اوّل و دوّم جمع کلمه ی «شُبْهه» است نه به ضم اوّل و سکون دوّم . مانند غُرُفات یا غُرَفات و حُجُرات یا حُجَرات که به ترتیب جمع«غرفه» و «حجره» اند. بنابر این مصرع نخست بیت مقطع از اضافه وزن رنج می برد.
ضمناً در مصراع [[ نمانده است کمالی که با زوالی نیست]] باید گفته می شد: {{ نمانده است کمالی که«بی» زوالی نیست}} . یعنی کمالی که بدون زوال باشد باقی نمانده است.
از این گذشته قافیه قرار دادن کلماتی از قبیل خالی و خشکسالی و گوشمالی که حرف «ی» در آنها افاده تنکیر و وحدت نمی کند در کنار کلماتی از قبیل زوالی ، قالی، سوالی ، احتمالی که حرف«ی» در آنها یای تنکیر است و افاده ی وحدت می کند درست به نظر نمی رسد.
ایضآ به جای «که در کویر زمین دلم نهالی نیست» اگر گفته شود «که در کویر دلم گلبنی ، نهالی نیست» بهتر به نظر می رسد.
والسّلام