دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

شقّ القمر! (با ده بیت اضافه)

به قمر گفت مادرش روزی
دخترم! از چه بد پک و پوزی؟

زشت و سگ هیبتی و بدترکیب
هیچ مردی تو را نگشته نصیب

من به این خوشگلی و زیبایی
تو چرا عینهو هیولایی؟

لب و لوچه ت همیشه آویزان
همه جای تو هست نامیزان

مانده ای روی دست مادرخود
مثل شمس الملوک خواهر خود

خواستگار تو هیچ مردی نیست
بدتر از این گزند ودردی نیست

قمر از جاش ناگهان برخاست
مثل اوباش ناگهان برخاست

گیس مادر گرفت در دستش
برد و یک گوشه با رسن بستش

ناسزاها نثار کرد و زدش
گاه با سیلی و گهی لگدش

مادر از حال رفت و شد بی هوش
قمر افتاد بعد از آن بر روش

خواست پا تا به سر زند گرهش
بجود انتهای خرخرهش

که در خانه باز شد ناگاه
از ورود کسی شد او آگاه

پدرش بود ، آمد از سر کار
چون که اوضاع را بدان هنجار

دید ، غرّید و خشمگین گردید
از غضب نقش بر زمین گردید

خاست از جای چون که دیگر بار
رفت فی الفور جانب انبار

لحظه ای بعد چون پدر برگشت
دست خالی نه ، با تبر برگشت

خیز برداشت چست سوی قمر
خویش را پهن کرد روی قمر

با تبر کلّه ی قمر بشکست
رفت و در نزد همسرش بنشست

هی نوازش هی استمالت کرد
فحشها بر قمر حوالت کرد

زن بتدریج هوش آمده بود
گرچه جان تا گلوش آمده بود

گفت ای زن به من بیار ایمان
چارده قرن رفت و در ایران

شوهرت بی نزول وحی و کتاب
کرد شقّ القمر....بگیر بخواب!

---

---

   تاریخ ارسال  :   1398/4/26 در ساعت : 11:20:45   |  تعداد مشاهده این شعر :  387

---

---