امید زنده است اگر یاد زنده است

هر بند این درخت ز بنیاد زنده است.

تا می تبد دلت که کند کوه یأس را

در بیستون هست تو فرهاد زنده است.

یک سنگ کوهسار وطن بی شرار نیست

در جوف سنگ هم دل آزاد زنده است.

اصل تو در تو هست که از آن دم سروش

در نای استخوان تو فریاد زنده است.

تا دست مادران به سر سبز زندگیست

امید بر شفاعت و امداد زنده است.

در چار سوی تو همه پیکار خدگریست

پتگ گران و کاوه حداد زنده است.

من "زنده باد" می نسرایم که این وطن

با "زنده باد" من نه،

                       به ایجاد زنده است.

وقت است تابه معجزه احیای خد کنیم

با آن شکوه فره  که اجداد زنده است.

بیدل، به پند تو دل من کار می کند:

با شاد زنده است و به ناشاد زنده است.

                                     ژوئن 2011