اسکندر ختلانی، یکی از شاعران خوش قریحه ی تاجیک است که در سال 1954 در شهر کولاب چشم به جهان می گشاید و در سال 2000 میلادی در شهر مسکو با ضرب تبر کشته می شود.اسکندر ختلانی در سال 1976 م از دانشگاه ادبی ماکسیم گورکی مسکو، فارغ التحصیل  و مدتی به شغل روزنامه نگاری و سپس کارمند بخش فارسی رادیو بی بی سی در شهر مسکو مشغول می شود. ختلانی از معدود شاعران تاجیکستان است که با شعر نیمایی و آزاد معاصر ایران کاملا آشنایی دارد و می توان گفت که او همراه با دارا نجات نخستین شاعرانی هستند که به شعر سپید روی آوردند. از ویژگی های شعر او در کنار تغزل و عاظفه ی سرشار شعرش، عشق به ایران و تاریخ و فرهنگش چشمگیر است....دریغا که این شکوفه ی بهارین را تیغ تبر جهل و دشمنی از پا در آورد ..روحش شاد باد...

مجموعه های چاپ شده:

1.پرواز، نشر عرفان، دوشنبه 1981

2.شکوفه ها،نشر عرفان، دوشنبه 1985

3.صدای پای واژه ها، کابل ( به خط فارسی ) 1367 خورشیدی

4.گشایش ( به خط فارسی ) نشر سلیم، دوشنبه 1998

مهمان دو شعر از او باشید.

1

سحر گهی به سراغم به این دیار بیا

شبی به سان نسیم ستاره زار بیا

اگر نیایی خوشدل صفای خنده به لب

به داغ و درد بیا، زار و سوگوار بیا

گیاه خشک کویرم نشسته بر سر سنگ

به گام های سپیدت چو رودبار بیا

به راه آمدنت هر کجاست خانه ی من

یکی دو بار نیا، صد هزار بار بیا

چو راز عشق سرانجام آشکار شود

بخیز و پرده برانداز و اشکار بیا...

2

در خون من غرور نیاکان نهفته است

خشم و ستیز رستم دستان نهفته است

در تنگنای سینه ی حسرت کشیده ام

گهواره ی بصیرت مردان نهفته است

خاک مرا جزیره ی خشکی گمان مبر

دریای بی کران و خروشان نهفته است

خالی دل مرا تو ز تاب و توان مدان

شیر ژیان میان نیستان نهفته است

پنداشتی که ریشه ی پیوند من گسست

در سینه ام هزار خراسان نهفته است